Um Waleku wia Minahasa (Rumahku Di Minahasa)
Ei! U ngaranku én Tolé, niaku é mahwia-wia Minahasa.
Um wanuaku é makangaran Maesa wia Minahasa. Sé tou witi Maesa é mahnuwu' u
nunuwu'en Tombulu.Tawi péléng sé tou witi wanuaku é makauma.
Niaku ing koki'pé'
wo zéi' kampé' mahskola, niaku ém paaz ma mengingilek si ama'ku i menanem
tandéi, kapu' wo a séséndé'en witi uma. Um waléku éng kai am wangunen wo niatepan
an za'inana un tewasen. U na -atepan um waléku é rakék, rumakékla ang kai. Witu
ung gorem um waléku ém wéwéhan um porés selah. Niaku wb sé katuariku telu satorona
é nimosé' witu un tepéh, mahtalinga si ama', si ina' wo si tété ing karegas
mahsauna. Witu muri um walé nai ém wéwéhan tam-pa un dokar wo lalandangan si
kawalo. Witu u lesaz ém wéwéhan an tinanem. Witu u rété un tampa un dokar ém
wéwéhan ung kai rakék.
Nikai ém wéwéhan ang karai pengangaraien nai wana am
pahsiwo-siwoan. Sé wéwéné é nimuyang |ambo'. Mahkakasamé é nimuluuk wo
niaspélan u meto-petot. Ang karai né wéwéné ém pahkuaen kabaya wo wuyang.Sé
tuama é mahkarai am baniang wo a salana lambo‘. Ang karai né tuama tanu ang
kenu ém pahkuaen karai léos pengangampunfiks Um wanuaku ém wéwéhan nunuwu'en
pasini, u nimawalinaan wo u nunuwu'en Indonesia. Si ina'ku ém paaz mahnuwu' u nunuwu'en
itii karia né kakariana sa witi mandolang. Mahkakasamé si ama'ku é lew0'zéi' mangé
ti wanua wangko' la tumeles an i pemamaayang kaapa am warowoi. Niaku ém paaz
mengangangé kariana menaké kawalo si rorot piki kara'. Un taun limangkoila, un tou-touanku
én taré mapu|u' na taun, si tinondongku ' wéwéné éng kinawéngo. Witu u mahsiwo-
siwo itii si ama'ku éng kimarai um baniang wo simalana u salana Iambo'. Niaku é
lumelo, witu un endo mahmurimé toro makakaral
esa tanu n||tu. Niaku lume|o ndoon nikamu ém paaz; mahtatau tumoro um wanuaku.
Witu ung genangku é um wanuakumo un tampa
totoz wangun im wia ung kahayaan. Pahgenangenkula um pahwéha wéhan nio, é masuat
wo um pahwéha-wéhan nai, é kwaa?
Hai! Namaku Tole dan aku tinggal di Minahasa. Desaku
bernama Maesa di Kabupaten Minahasa Orang-orang di Maesa berbicara dalam suatu
baiwasa yang disebut 'TombuIu'. Hampir setiap orang di desaku mempunyai kebun Waktu
aku masih kecil dan belum ke seko/ah, sa ya senang pergi melihat ayah bekerja
menanam jagung, ubi dan sayur-sayuran di kebun. Rumahku terbuat dari kayu dan
atapnya dari daun rumbia. Atap rumahku tinggi, Iebih tinggidari pohon- pohon.
Dalam rumahku ada satu ruang yang besar. Aku bersama ketiga saudaraku
kadang-kadang tidur di atas sebuah tikar, sambil mendengar ayah, ibu dan kakek sedang bercakap-cakap. Di belakang rumah kami
ada tempat untuk bendi dan kandang kuda. Di halaman rumah ada tanaman Di dekat
tempat bendi ada pohon yang tinggi.
Kami mempunyai pakaian khusus yang kami kenakan pada
acara-acara pasta. Para wanita memakai sarung yang panjang. Sekali-sekali memakai
konde dengan tusuk konde yang berkilauan. Pakaian para wanita disebut kebaya
dan sarung. Para pria mengenakan kemeja dan celana panjang. Pakaian untuk para pria
sepefii ini disebut pakaian yang bagus untuk acara—acara tertentu Desaku mempunyai
bahasa sendiri yang berbeda dengan bahasa Indonesia. Ibuku suka menggunakan bahasa
tersebut ketika bercakap-cakap dengan teman-temannya di pasar, Kadang-kadang ayahku
harus pergi ke kota untuk membeli peralatan atau bibit. Aku senang pergi bersamanya
dengan menunggang kuda yang kencang Iarinya. Tahun yang lalu, usiaku baru genap
sepuluh tahun, kakak perempuan saya sudah menikah. Dalam pesta itu, ayah saya
memakai kemeja dan bercelana panjang. Saya ingin, di kemudian hari boleh mempunyai satu pakaian seperti itu. Aku berharap
bahwa kamu suka mempeIajari tentang daerahku. Aku pikir daerahku adalah
tempat terbaik di seluruh dunia. Sa ya pikir tempat tinggal kamu sama den- gan
tempat kami, bukan?
seri buku cerita
Comments
Post a Comment